SZACHY

wladek

-
Rozmaitości o szachach i szachistach ..

Historia szachów, Rozmaitości --- 25 sierpnia 2013
Gizela Kubalewska

Historia szachów

Za kolebkę szachów uznawane są Indie. Według źródeł pisanych, w latach 70. VI wieku naszej ery gra ta była już znana w Persji na dworze szacha Chusrau I Anoszarwana, gdzie przywieziona została w darze od indyjskiego radży. Indyjska czaturanga została w Persji przekształcona w czatrang, a po opanowaniu tego kraju przez Arabów uległa kolejnym przemianom, po których powstał szatranż. Kolejna ewolucja nastąpiła po pojawieniu się gry w Europie, nastąpiły wówczas zmiany najbardziej przypominające współczesną grę w szachy (zmieniono reguły gry, dopracowano zasady poruszania się bierek, pojawiły się m.in. roszada, mat, promocja).

Z Sycylii i południa półwyspu Iberyjskiego szachy zostały przeniesione do Włoch i Hiszpanii, a następnie do Francji, Niemiec, Anglii i Skandynawii, gdzie były znane w X–XI wieku. W tym również czasie pojawiły się w Czechach, przywiezione przez kupców podążających z Włoch na północ kontynentu. W Rosji szachy pojawiły się prawdopodobnie wcześniej, ok. VIII–IX wieku, bezpośrednio ze Wschodu (Iranu i środkowej Azji). Na ziemie polskie trafiły na kilka sposobów: z Czech, poprzez morskie szlaki handlowe oraz z Rusi Kijowskiej. O kultowym wymiarze gry szachowej informuje komediowy poemat Szachy Jana Kochanowskiego odkrywający charakterystyczne dla Polski nazwy i interpretacje figur szachowych. Zgodnie z Kochanowskim była to gra królewska, choć uwielbiali ją też szlachcice i mieszczanie. Interesujące jest też wspomnienie o mistrzach, „starszych”, którzy poznali szachy na poziomie wręcz ezoterycznym.

W epoce Odrodzenia nastąpił „złoty okres” szachów, szczególnie w Hiszpanii i Włoszech, swój rozkwit osiągając na przełomie XVI i XVII wieku. Gra praktyczna osiągnęła wówczas wysoki poziom, głównie dzięki analizom Gioachino Greco, Ruya Lopeza i Alessandro Salvio. Pojawiły się pierwsze podręczniki, a pojedynki mistrzów wzbudzały zainteresowanie coraz szerszych grup społecznych. Zaczęto rozgrywać pierwsze mecze i niezbyt licznie obsadzone turnieje, powstawało coraz więcej ośrodków życia szachowego, klubów i towarzystw. W połowie XVIII w. pojawiły się dwie indywidualności, od których rozpoczął się nowy etap rozwoju teorii i praktyki szachowej: François Philidor i Filip Stamma. Pierwszy był autorem fundamentalnej Analizy gry w szachy, drugi – propagował szachy na terenie Francji i Anglii. W wielu krajach pojawili się nowi mistrzowie:
w Anglii – Howard Staunton, w Rosji – Aleksander Pietrow,
we Francji – Louis de la Bourdonnais, w Niemczech – Adolf Anderssen,
a w Stanach Zjednoczonych – Paul Morphy, tocząc boje o nieoficjalny tytuł mistrza świata.
Wreszcie w 1886 r. rozegrano pierwszy oficjalny mecz o tytuł mistrza świata, którego zwycięzcą został Wilhelm Steinitz. Przez następne 100 lat zasady wyłaniania najsilniejszego szachisty globu zmieniały się wielokrotnie, a kolejnymi mistrzami byli Emanuel Lasker, Jose Raul Capablanca, Aleksander Alechin, Max Euwe, Michaił Botwinnik, Wasilij Smysłow, Michaił Tal, Tigran Petrosjan, Borys Spasski, Bobby Fischer, Anatolij Karpow oraz Garri Kasparow. W latach 1993–2006 nastąpił rozłam w systemie wyłaniania mistrza świata, w okresie tym wyłaniano dwóch mistrzów, organizacji FIDE oraz PCA (później Braingames). W 2006 r. odbył się mecz unifikacyjny, a kolejnym mistrzem został Władimir Kramnik. Od 2007 r. tytuł najlepszego szachisty świata należy do Viswanathana Ananda.

Pierwszy wielki międzynarodowy turniej rozegrano w 1851 r. w Londynie, a jego zwycięzcą został Adolf Anderssen.
W 1924 r. powstała Międzynarodowa Federacja Szachowa
i od tego też roku rozgrywane są szachowe olimpiady. Od 1927 r. odbywają się mistrzostwa świata kobiet (pierwszą mistrzynią była Vera Menchik). W kolejnych latach pojawiły się mistrzostwa świata juniorów, studentów, w szachach korespondencyjnych, zaczęto organizować mistrzostwa kontynentów, zarówno indywidualnie, jak i drużynowo. W 1929 r. odbyły się pierwsze drużynowe, a w 1935 r. – pierwsze indywidualne mistrzostwa Polski w szachach.
--

wladek

--
--- Wirtualne szkolenie -- dla wszystkich!

Kompozycja szachowa - uczy elementarza szachowego czyli - MATOWANIA!

--
Autor : J. Bunting
To Alain White -- 1945
------------------------

_2

-- diagram -- 1
Biale matuja w 2 posunieciu --- #2 ---- --- --- 1. Hf6! -- Kd3! --- 2. Hd4- mat

Autor : J. Bunting
To Alain White -- 1945

Rozwiązanie

1. Hf6! -- grozi -- 2. Hxf5! - mat
1. ... Ge6 --- 2. Gc2#
1. ... Kf4 --- 2. Wxg4 - mat --- wiazany Gf5 --- diagram -- 3

1. ... Kd3 --- 2. Hd4 - mat --- wiazany Sb3 --- diagram -- 2
1. ... Sd4 --- 2. Hxd4#
1. ... Kd5 --- 2. He6 - mat --- wiazany Gf5 --- diagram -- 4

_4

--- diagram -- 3 --
-- 1. Hf6! - Kf4! - 2. Wxg4 - mat ---- --- 1. Hf6! - Kd5! -- 2. He6! - mat

Czarny KROL -- dwa razy wchodzi pod wiazanie Gonca f5
-- 1. ... Kf4 2. Wxg4# i 1. ... Kd5 2. He6#
Po 1. ... Kd3 2. Hd4# ( zwiazany - Skoczek b3 )

W jednym zadaniu ulozonym przez kompozytora szachowego mozemy zobaczyc
kilka elementow , motywow czasem kilkanascie...
gdzie nie zobaczymy ( w podobnym zadaniu w grze praktycznej )
---

wladek

Historia matowania czarnego Krola...
--
[link widoczny dla zalogowanych]
---

A

-- diagram -- 1
Mat w 2 posunieciach -- #2 ---- -- 1. Gh2! -- grozi --- taki mat -- 2. Sd6 mat

Rozwiazanie -- na ekranie...

---------

2_3

--- diagram -- 2
1. Gh2 - Se4! - graj --> 2. Hetman - h3 - mat --- -- 1. Gh2 - Sdc4 - 2. Hd3 mat

Hetman matuje -- 5 RAZY -- Hh3 - Hd3 - Hf4 - He5 - He6.
---

wladek

-
Najdroższe szachy świata
Ciekawostki szachowe, Rozmaitości --- 3 września 2013

Gizela Kubalewska

Zostały zaprojektowane przez francuskiego jubilera, Bernarda Maquina. Trzydziestu rzemieślników pod przewodnictwem Maquina poświęciło wiele godzin pracy na to cudeńko: Łączy ono w sobie piękno artystyczne oraz klasyczne proporcje. Do ich wykonania wykorzystano 1168,75 grama 18-karatowego złota i prawie 10 tys. czarnych i białych diamentów. Oprócz tego, wykorzystano również inne szlachetne kamienie (rubiny, emeraldy, perły i szafiry.

Piękna figurka króla widoczna na zdjęciu ma spiralną sekcję środkową i składa się z 73 rubinów i 146 diamentów.
Szacowana wartość tych pięknych szachów wynosi ok. 5 mln funtów. Są piękne, ale szkoda, że nikt na nich nigdy nie zagra. Czy to nie przesada tworzyć tak drogie szachy? Moim zdaniem tak, ale to tylko moje skromne zdanie. A co wy myślicie na ten temat?
-------

wladek

-

François-André Danican Philidor
(ur. 1 września 1726 w Dreux, zm. 31 sierpnia 1795 w Londynie) -
francuski szachista i kompozytor, najwybitniejszy szachista XVIII wieku.

Uważany był za cudowne dziecko. W wieku jedenastu lat na dworze Ludwika XV wykonał swój pierwszy utwór muzyczny. Będąc młodzieńcem znany już był jako wybitny szachista. W 1747 roku odwiedził Londyn, gdzie pokonał tamtejszych mistrzów gry szachowej i został obwołany najlepszym szachistą na świecie. Mecz przeciwko Phillipowi Stammie odbył się na niezwykłych warunkach. Remisy liczyły się jako porażki Philidora, który wszystkie partie rozegrał czarnymi bierkami. Mecz zakończył się zwycięstwem Philidora 8 – 2.

W 1749 roku Philidor wydał swoją najsławniejszą książkę L'analyse des Echecs (Analiza gry w szachy), która zrewolucjonizowała pojmowanie gry szachowej. Książka doczekała się ponad stu wydań, w tym cztery w roku pierwszej publikacji. Philidor krytycznie zanalizował tak zwaną włoską szkołę gry w szachy, wskazał podstawowe jej słabości i zwrócił uwagę na istotne elementy gry, które do tej pory były niedoceniane. Po raz pierwszy poddał analizie partię szachów jako całość, wyciągając wnioski o charakterze strategicznym. Najbardziej znana jego idea zawiera się w znanym powiedzeniu piony są duszą gry, które podkreśla wagę prawidłowej gry pionami we wszystkich fazach partii. Wprowadził takie pojęcia jak blokada i pozycyjne poświęcenie.

Autor : Philidor
----

--- Diagram -- 1

Końcówka pionkowa
1. Ke2! - Kf6 - 2. Kf2 -- Remis - itd.

Philidor był również znanym teoretykiem i praktykiem warcabów stupolowych.
W 1770 roku wydał Traité sur le jeu de Dames a la Polonaise (Traktat o grze w warcaby polskie), zawierający kompendium wiedzy o warcabach stupolowych, ilustrowane analizami ciekawych pozycji i kompozycjami warcabowymi. W Paryżu był stałym bywalcem Café de la Régence, gdzie spotykali się najwybitniejsi szachiści i Café de Manouri, gdzie zazwyczaj toczyły się boje na stu polach. Przyjaźnił się z Wolterem i Janem Jakubem Rousseau, swoimi stałymi partnerami przy szachownicy. Za życia był doceniany jako muzyk i kompozytor, jeden z głównych twórców francuskiej opery komicznej. Pozostawił po sobie dwadzieścia oper, które jednak rzadko wykonywane, raczej nie przetrwały próby czasu.

W teorii debiutów pamięć Philidora przetrwała w nazwie jednego z otwarć
(obrona Philidora, 1. e4 - e5 - 2. Sf3 - d6 )

Na diagramie przedstawiono jedną z pozycji wymyślonych i przeanalizowanych
przez Philidora: białe zaczynają i remisują, pomimo tego, iż mają dwa piony mniej.

--------

wladek

-
Żydzi – nieuleczalny przypadek szachofilii
Ciekawostki --- 4 września 2013

Gizela Kubalewska

Daniel Grinberg – magazyn Midrasz

Tajemnicze związki Żydów z szachami, widoczne gołym okiem w rankingach najwybitniejszych szachistów wszystkich czasów, są od lat przedmiotem niezliczonych spekulacji i pseudonaukowych teorii.

Czynników sprawczych, przesądzających o wyjątkowych predyspozycjach do gry na 64-polowej planszy, podzielonej na przemian na białe i czarne kwadraty, doszukiwano się już we wszystkim: specyfice Talmudu, skłonności do spekulatywnego myślenia, zdolnościach matematycznych i językowych, cechach religii żydowskiej, ale także w historii, ogólnych warunkach życia czy w strukturze zawodowej.

Równie często powoływano się na wykształcone historycznie odrębności psychologiczne, sprzyjające zdolnościom do tego typu rywalizacji, jakiej wymaga gra w szachy – połączenia doskonałej pamięci z inwencją intelektualną, koncentracją, cierpliwością i silną wolą. Nie trzeba dodawać, że zdecydowana większość tak konstruowanych wyjaśnień nie spełnia podstawowych wymagań logiki i naukoznawstwa. Do dziś na przykład nikt nie wyjaśnił, dlaczego spekulatywne albo psychiczne uzdolnienia przedstawicieli narodu wybranego nie objawiają się z podobną mocą,powiedzmy, przy grze w brydża sportowego.

Dla równowagi należałoby też przypomnieć nieliczne głosy złośliwców, usiłujących podważyć tezę o szczególnych predyspozycjach „plemienia Dawidowego” bądź szczególnym wkładzie w szachy. Odpowiednikiem słynnego pamfletu Ryszarda Wagnera z 1850 roku, demaskującego rzekomą podrzędność i wtórność „żydowskiej muzyki”, jest zbiór artykułów Aryjskie i żydowskie szachy (1943), napisany przez prohitlerowsko nastawionego pogromcę Capablanki, wieloletniego mistrza świata Rosjanina Aleksandra Alechina.

Można się odeń dowiedzieć, iż Emanuel Lasker i jemu podobni usiłowali sprowadzić piękną grę w szachy na manowce, forsując grę obronną, podczas gdy jej prawdziwe piękno ujawnia się jedynie w ofensywie, cechującej graczy aryjskich. „Żydowskie szachy” charakteryzuje, jego zdaniem, oportunizm, chytrość oraz dążenie do zwycięstwa za wszelką cenę.

Alechin nie mógł oczywiście przewidzieć, że niezrównanym mistrzem dynamicznej, ofensywnej rozgrywki stanie się w dwadzieścia lat później Bobby (Robert James) Fischer z Brooklynu, powinien był jednak pamiętać, że twórcą Hypermodern School, szukającej skutecznego antidotum na przewagę defensywy w Modern School Wilhelma Steinitza, był Żyd węgierski Richard Reti (1889-1929). Mit rzekomej jednorodności szachistów żydowskich skutecznie rozwiał niedawno Julio Ganzo w „Chessology”, wskazując, iż trzy z czterech nurtów teoretycznych składających się na szachy współczesne zapoczątkowane zostały przez osoby pochodzenia żydowskiego: tendencja psychologiczna – przez Laskera, naukowa – Tarrascha i „energetyczna” [sic!] – Breyera. Poza podejrzeniami ostał się jedynie nurt pozycyjny genialnego Kubańczyka – Capablanki, mistrza gry kombinacyjnej.
---

Jacek · Gość

Nazywanie Aljechina "prohitlerowskim" oraz bezkrytyczne przypisywanie mu autorstwa "Szachow aryjskich i zydowskich" jest nieuleczalnym przypadkiem dyletanctwa opartym na insynuacji.
Nigdy nie wyjasniono autorstwa tych artykolow. Mozna natomiast z duzym prawdopodobienstwem przyjac, ze Euwe bal sie konfrontacji z Aljechinem.
Juz w czasie ich pierwszego meczu zadbal o to by na stoliku Aljechina reguralnie pojawial sie kieliszek wina ktory Aljechin niemalze bezwiednie wypijal co nie pozostalo bez wplywu na jego gre. Podczas rewanzu pil wylacznie mleko i nie pozostawil Euwe zadnych zludzen. Na emigracji nie mial zadnych innych zrodel dochodu jak symultany i turnieje z udzialem niemcow. Francja byla pod okupacja. Po wojnie glownie Euwe robil z tego problem... dlaczego? Istnieja realne podejrzenia , ze Aljechin zostal zamordowany.
Podobna historia z Fischerem. Jego problemy zaczaly sie gdy zaczal glosno krytykowac zydow, oraz wyparl sie zydowskiego pochodzenia, ktore przypisali mu autorzy jednego z wydan "Encyklopedia Judaica". Mozna znalezc w internecie oryginal jego listu do wydawcy oraz inne dokumenty swiadczace o tym ze byl przesladowany przez zydow.

Lacky · Gość

Sporo na temat watpliwosci dotyczsacych smierci Aljechina mozna znalezc tutaj:
kevinspraggettonchess wordpress com/2010/03/23/part-1-alekhines-death/

Kos · Gość

Tutaj strona dotyczaca Fischera. (zamiast pierwszej spacji po slowie crushrecovery wstawcie kropke).

crashrecovery org/home.att.ne.jp/moon/fischer/