SZACHY

wladek

kagan
16 sierpnia o godz. 7:24
@axiom – z Wyborczej: Myślisz, że masz wybór? Oto 10 światowych gigantów, którzy kontrolują znane marki w Polsce.
Idziesz do sklepu i sięgasz po herbatę Lipton, następnie do koszyka wędruje jeszcze antyperspirant Rexona, przyprawy Knorr i zupka błyskawiczna Amino. Myślisz, że wybierasz produkty różnych firm? Błąd. Wybierasz właśnie koncern Unilever – jeden z największych potentatów światowego przemysłu spożywczego. Globalne firmy dominują na rynku i koncentrują swój kapitał.
Zobacz, kim są giganci, którzy pociągają za sznurki na światowych rynkach:
[link widoczny dla zalogowanych]

Komentarze:
rabingoldblatt Koncerny i korporacje mają to do siebie że muszą kupować, kupować i jeszcze raz kupować by istnieć. Nic w tym złego jeżeli kupują firmy czy marki. Gorzej ze kupują polityków czy wręcz całe kraje. A na to nie można pozwolić. Ale niestety my patrzac na nasze krajowe podwórko wciąż wybieramy w wyborach tych którzy dali się kupić.
true_lysander Otwierasz gazeta.pl, następnie w drodze do pracy dostajesz do ręki Metro, w pracy rzucasz okiem dla porównania komentarzy sportowych na sport.pl, po powrocie do domu żona zdaje ci opinię na temat tego, co przeczytałeś w ciągu dnia, lecz bazuje na informacjach jakie znalazła w “Wysokich Obcasach”, i porównujesz to z tym, o czym usłyszałeś w stojąc w korku TokFM.. Myślisz, że znasz rożne punkty widzenia… a znasz jedynie słuszny punkt widzenia popierany przez Agora S.A
iremus Ale odkrycie !!!! Tylko do 1989 roku naród był właścicielem Polski.
Gdy do władzy dorwał się styropian naród stał się zbiorowym gołodupcem.
Teraz może co najwyżej zrobić “łaskę” i zapierd.alać za 1.680 zł brutto
– oczywiście z wyjątkiem polskojęzycznej agentury wyłonionej
w wyścigach szczurów, pilnującej interesów obcego kapitału.
usmiech_prezesa Polska oddala sie za bezcen we wladanie tym gigantom.
Putin natomiast powiedzial. niet! I dlatego Putin jest be,
a Polska to taki osiolek ktoremu od czasu do czasu obiecuja marchewke.
Szalom!
--

wladek

Orteq
5 września o godz. 1:51

Dla Torlina, glownie. Miewajacego klopoty
ortograficzne w tOmacie życia i rzyci

Oda do drugiej młodości

Co to za życie bywa w MŁODOŚCI !?
Nie czujesz serca, wątroby, kości.
Śpisz jak zabity, popijasz gładko,
i nawet głowa boli cię rzadko.

Dopiero teraz Twój wiek DOJRZAŁY,
odsłania życia urok wspaniały.
Gdy łyk powietrza, z wysiłkiem łapiesz,
rwie Cię w kolanach, na schodach sapiesz.

Serce jak głupie szybko ci bije,
lecz w każdej chwili czujesz że ŻYJESZ !
Więc nie narzekaj z byle powodu.
Masz teraz wszystko, czego za młodu nie doświadczyłeś.

Ale DOŻYŁEŚ !
Więc chociaż czasem w krzyżu cię łupie
ciesz się dniem każdym !
Miej wszystko w DUPIE !!

Ale jest to rowniez bardzo aktualny i pogodny wiersz dla naszych
wszystkich miłych pań, którym tak powoli lecą latka, że od urodzenia
potrzebują około 60 lat, a czasem i więcej, na dojście do trzydziestego
dziewiatego roku życia.
-

wladek

27.11.2014
czwartek

Człowiek w mundurze
Zdzisław Pietrasik

Zmarł Stanisław Mikulski.
Wielu mieliśmy rodaków, którzy wspaniale prezentowali się
w mundurze, ale nikt nie dorównał odtwórcy roli Hansa Klossa.
Oddając sprawiedliwość aktorowi, przypomnijmy, że wcale nie gorzej wyglądał w mundurze polskiego oficera („Kanał”, „Skapani w ogniu”, „Polskie drogi”), czy sympatycznego milicjanta w znakomitej komedii Tadeusza Chmielewskiego „Ewa chce spać”. Nic zatem dziwnego, że zakładał mundur, prowadząc festiwale piosenki żołnierskiej. Przypuszczam, że wielu jego fanów przeżywało ogromne rozczarowanie, spotykając aktora w sytuacjach prywatnych, w cywilnym ubraniu.

Tak jak niejednokrotnie zdarzało się w biografiach aktorów, wielka rola okazała się dla Mikulskiego zarazem wielkim kłopotem. Cokolwiek potem zagrał (a i wcześniej miał udane role), niechybnie było porównywane z postacią Hansa Klossa.
Postać fikcyjna zaczęła żyć własnym życiem, przysłoniła aktora. Zamiast człowieka widziano mundur. Czego dramatycznym dopełnieniem były przypadki Mikulskiego w stanie wojennym, kiedy to jego popularność została propagandowo wykorzystana. Miał później przykrości w teatrze, był jednym z odtwórców, których publiczność „wychrząkiwała”, kiedy pojawiali się na scenie. („Po prostu zdrętwiałem i nic nie pamiętam” – powie po latach o tym przykrym zdarzeniu).
Okrutny paradoks – najpierw widownia teatralna widziała w nim tylko Klossa, nawet gdy występował w kostiumie Cyrana de Bergeraca, teraz aktora, który poparł stan wojenny, nie wnikając, jakie były okoliczności tego poparcia. Po kilku latach Mikulski zrezygnował z aktorstwa. W 1988 r. został wysłany do Moskwy, gdzie prowadził ośrodek kultury polskiej. Ponoć miał ogromne sukcesy, był przecież w Związku Radzieckim doskonale znany (jak zresztą w całym byłym radzieckim bloku państw socjalistycznych).
Po 1989 r. nie bardzo wiedziano, jak traktować Klossa, postać z przeszłości, o której chciano szybko zapomnieć. Telewizja Polska miała ochotę powtórzyć serial, słusznie licząc na kolejny sukces frekwencyjny, jednocześnie zaś obawiano się, że dekomunizatorzy mogą to źle odebrać. Wybrano rozwiązanie, jak się decydentom wydawało, salomonowe. Każdy odcinek poprzedzany był rozmową z historykiem, który tłumaczył, jak było naprawdę, a co za chwilę zobaczymy na ekranie.
Miało być poważnie, było tylko śmiesznie. Krytyka nie zniechęcała jednak widzów, zdaje się, że większość puszczała mimo uszu te dość kuriozalne wstępniaki. Robiłem wówczas wywiad z Mikulskim, pamiętam, że był sytuacją zdegustowany. Przypomniał mi, że w całym serialu bodaj tylko raz mówi się, że kooperował z wywiadem Związku Radzieckiego, działał więc dla dobra Polski. Taki to był czas, i takie problemy. Młoda widownia, która wówczas po raz pierwszy zetknęła się z Klossem, podobnych zastrzeżeń nie miała. Po prostu oglądali porządnie zrobiony serial, z wciągającą akcją, z dobrymi aktorami. (Oprócz Mikulskiego i Emila Karewicza na planie pokazała się niemal cała czołówka ówczesnych naszych gwiazd). Znam młodych ludzi, którzy do dziś są wielbicielami serialu i nawet znają na pamięć niektóre dialogi.
Niechcący hołd serialowi złożyli twórcy filmu „Hans Kloss.
Stawka większa niż śmierć” (2012), w którym zresztą w epizodach pokazali się seniorzy, Mikulski i Karewicz. Film, mimo głównej roli Tomasza Kota, okazał się spektakularną porażką. Oryginał wyglądał przy nim jak wybitne dzieło, do którego trudno się przybliżyć.
Zapewne nieraz jeszcze zobaczymy „Stawkę” w porze wakacyjnej, niewykluczone, że do oglądających dołączą kolejne pokolenia widzów. W rankingu najbardziej udanych dzieł polskiej popkultury „Stawce większej niż życie” należy się miejsce w czołówce. Co, biorąc pod uwagę mnogość seriali sensacyjnych, jest wielkim triumfem twórców, z odtwórcą głównej roli na czele.
---

wladek

-
Lewica wobec nowych idei

Dnia 5 grudnia 2014 roku w Warszawie odbyła się z okazji 10 lecia
wydania nowej edycji „Przeglądu Socjalistycznego” konferencja
Wartości ideowe współczesnej lewicy.
Wzięli w niej udział teoretycy i praktycy naszego życia
połeczno-politycznego oraz przedstawiciele ugrupowań lewicy.

Konferencja zorganizowana została przez Stowarzyszenie Ruch Społeczny „Praca-Pokój-Sprawiedliwość” we współpracy z Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych, Polską Partią Socjalistyczną, Sojuszem Lewicy Demokratycznej i Stowarzyszeniem „Pokolenia”. Uczestniczyli w niej przedstawiciele i przewodniczący środowisk lewicowych z Unii Pracy, Partii Regionów, Polskiej Lewicy, Komunistycznej Partii Polski, Ruchu Ludzi Pracy oraz kilku stowarzyszeń lewicowych.
Dyskutowano w dwóch panelach.
Pierwszy panel z udziałem naukowców: prof. zw. dr hab. Maria Szyszkowska, prof. dr hab. Kazimierz Kik i dr hab. Piotr Żuk.
Drugi panel z udziałem działaczy politycznych:
dr Krzysztof Gawkowski (SLD), Bogusław Gorski (PPS),
Wiesława Taranowska (OPZZ) i dr Krzysztof Janik (Pokolenia).

Dyskusja dotyczyła zarówno podstawowych wartości lewicy, ich ewolucji na przestrzeni dziejów,jak również współczesności i zadań lewicy w aktualnej sytuacji społeczno-ekonomicznej. W wielu wypowiedziach odnoszono się do ostatnich wyborów samorządowych oraz przyszłorocznych wyborów prezydenckich i parlamentarnych. Sformułowano m.in. tezę, że kandydat lewicy na prezydenta powinien być wynikiem porozumienia wszystkich organizacji i partii lewicowych.
Konferencja była pierwszym po czerwcowym spotkaniu partii lewicy. Wówczas sformowani koalicję wyborczą SLD – Lewica Razem.
-----

wladek

-
Lawinowo rośnie liczba samobójstw.
Główna przyczyna - bieda
[2014-12-07 00:53:59]

W kończącym się roku 7,7 tys. osób próbowało popełnić samobójstwo. Oznacza to wzrost o ponad półtora tysiąca osób w stosunku do 2013 roku. Główną przyczyną targnięcia się na własne życie jest bieda.
Aż 80% samobójców to mężczyźni.

Najczęściej na ten desperacki krok decydują się osoby starsze,
żyjące w biedzie. Niepokojąca jest tendencja wzrostowa –
w 2012 roku samobójstwo próbowało popełnić około 4 tysięcy osób,
w 2013 roku już ponad 6 tysięcy, a w tym roku – 7,7 tysięcy osób.
Sytuacja finansowa osób starszych bardzo często jest dramatyczna,
wiele osób w podeszłym wieku musi wybierać między dokonywaniem
opłat za mieszkanie, kupowaniem żywności,a lekarstwami.

Na nic zdaje się propaganda mainstreamowych mediów, zapewnienia polityków mówiące o tym, że z roku na rok żyje się w Polsce lepiej i dostatniej. Zatrważająca liczba samobójstw osób starszych, które nie mają środków do życia jest dowodem, że obok luksusu i dobrobytu dostępnego dla nielicznych, pojawia się coraz większa grupa osób wykluczonych społecznie i ekonomiczne. Potrzebna jest ogólnonarodowa dyskusja o jakości i standardzie życia społeczeństwa, grup zagrożonych biedą, bez względu na wiek i inne cechy demograficzne, w jaki sposób można poprawić ich sytuację. Dalsze propagowanie rozwoju naszego kraju w oparciu o wzrost wskaźników gospodarczych, nic nie mówiących o rosnącym zagrożeniu biedą i wykluczeniem społecznym, jak pokazuje wzrastająca liczba osób gotowych odebrać sobie życie, jest ślepą uliczką i daje złudne poczucie dobrobytu.

Krzysztof Derebecki

[link widoczny dla zalogowanych]
--

wladek

-
dr Bartłomiej Pierdú
7 grudnia o godz. 21:36

Lewica polska ma ten problem, że jest w gruncie rzeczy przedstawicielem klasy uprzywilejowanych postkomunistów przez rozwój wydarzeń, którym wiedzie się dobrze. Nie jest natomiast liderem tych postkomunistów, którym się wiedzie gorzej. Wielu wyborców lewicowych zna dobrze ten temat i nie ma motywacji, aby głosować na same hasła lewicowe, a z goła inną politykę. Nie o tym jednak chciałem napisać, gdyż kryzys lewicy mnie nie interesuje. Tak ostatnio się zastawiam, jak bogata byłaby dziś Polska, gdyby los nie tylko oszczędził jej elity tj. szlachtę: ziemian i arystokratów (ok 2 mln.) oraz mieszczaństwo: głównie Żydzi i Niemcy (ok. 5 mln), a na dodatek ostawił Polskę w roli mocarstwa regionalnego w granicach z 1618 r. tj. 990 tys km2.
Sądzę, że gdyby los był dla nas łaskawy to Polska mogłaby mieć dzisiaj AD 2014, skromnie licząc ludności 120-140 mln i dochód narodowy w wysokości 6-8 trylionów USD. I być regionalnym mocarstwem atomowym. Widać stąd jak marnym jest rozmowa w Polsce o Lewicy. Lewica polska bowiem jest dla Polski znakiem biedy i zacofania. Niczym więcej. Społeczeństwem chłopskim znikąd, które okradło wszystkich sąsiadów z wszystkiego co mieli, ale które nie bardzo wiedziało, co z tym majątkiem zrobić i jak się rządzić dobrze i ma z tego dochód narodowy zaledwie 500 mld, bez większej nadziei na dalszy szybki wzrost
--

wladek

---
Dwuchodowki z rozwiazaniem

1____2

diagram -- 1
Mat w 2 posunieciach --#2 -- 1. Ga4! ------ mat w 2 pos. --- 1. Kd6!

1. Ga4 --- Gxa4 ---- 2. Hd3 mat -------------- 1. Kd6 --- grozi -- 2. Hb7 - mat
1. Ga4 ---- Gxe4 ---- 2. Gd1 mat ------------- 1. Kd6 --- Wg6+ - 2. Ge6 - mat
1. Ga4 ----- Kxe4 ---- 2. Gc6 mat ------------ 1. Kd6 --- Wd3+ - 2. Gd5 - mat
1. Ga4 ------ hxg4 --- 2. We3 mat ------------ 1. Kd6 --- Kb4 --- 2. Kxc6 - mat
1. Ga4 -- Sb1- dow. -- 2. Sd2 - mat
1. Ga4 -- Se6- dow. -- 2. Hf4 - mat

Dwie pokazowe dwuchodowki _ mozna zobaczyc w Albumie FIDE...
-------------------

Szachy__automaty__
[link widoczny dla zalogowanych]
--

wladek

-
Żona generała Kiszczaka ---> przerywa milczenie.

Bardzo szczera, osobista, dyktowana emocjami opowieść o życiu
i tęsknocie za tym, co na pozór bliskie, a jednak nieosiągalne.
Z rozmowy wyłania się portret kobiety silnej, która miłość i rodzinne
ciepło ceniła wyżej niż partyjne apanaże. Los obdarzył ją
niełatwym uczuciem, które zdeterminowało całe jej życie.

Kiedy Czesław Kiszczak piął się po szczeblach wojskowej kariery, ona
od początku wiedziała, że nie będzie typową oficerską żoną.
Była gotowa zrobić wszystko, by pozostać sobą w cieniu jednej
z najważniejszych postaci PRL-u. Pracowała zawodowo, co w tym
środowisku było prawdziwą rzadkością. Bez wiedzy i zgody męża
opublikowała list do paryskiej „Kultury”.
Po latach zdecydowała się na odważną opowieść o swoim życiu.

Maria Teresa Kiszczak (ur. 1934) – żona generała Czesława Kiszczaka.
Ekonomistka, wykładowczyni, autorka wielu książek beletrystycznych i naukowych.
W ostatnich latach wykładała na prywatnej uczelni. Matka dwójki dzieci.

Kamil Szewczyk (ur. 1986) – dziennikarz polityczny
, absolwent Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Mieszka w Warszawie.

-